Kristborg Bóel : Langar

Er andvaka. Ok. Veit að klukkan er bara rúmlega tólf, en ég er búin að reyna að sofna í klukkutíma og gefst nú formlega upp. Hausinn á mér er á 400.000 snúningum, er að hugsa og skipuleggja aðeins of margt í einu. Neðangreind færsla veldur mér ekki andvökum, þó mig langi í allt of margt þessa dagana. Eins og...

Háa ullarsokka frá Geysi. Get svo sem alveg prjónað mér sokka sjálf, en væri alveg til í eitt par frá þeim. Dóttir mín var vægast sagt pirruð við mig um daginn þegar ég var búin að ganga gjörsamlega í gegnum ullarsokkana sem amma Jóna prjónaði handa henni. Amman sá aumur á barninu og færði henni nýja sokka. Dóttirin horfði ströng á mig og sagði; "þú kemur ekki nálægt þessum!" Já, ég þarf sokka.

Alltaf þegar ég kem í heimsókn til Jóu mágkonu er ég utan þjónustusvæðis fyrsta hálftímann. Við að skoða Heilsurétti fjölskyldunnar, bláu bókina. Þreytist ekki að skoða hana og langar alveg voðalega mikið í hana, finnst allt í henni alveg stórsniðugt. Hef ekki séð þá gulu, en efast ekki.

Mig hefur í mörg ár langað að fara að safna kærleikskúlunum sem koma út einu sinni á ári, en það er Styrktarfélag lamaðra og fatlaðra sem gefur kúluna út. Þetta er ellefta árið í röð og nú er ég að hugsa um að láta slag standa og byrja að safna. Að þessu sinni er hún eftir Ragnar Kjartanson og nefnist Hugvekja.

Ég hef alltaf verið sjúk í Múmínálfana, hvort sem ég var barn eða fullorðin. Það er eitthvað svo dásamlegt við þá. Gísli gaf mér svo mína fyrstu múmínkönnu í afmælisgjöf í janúar og held ég mikið upp á hana. Langar að bæta í safnið og jólakannan er sérlega sæt. Já, sem og þær allar.

Iittala. Er sjúk í það merki eins og hálf þjóðin. Hefur reyndar alltaf fundist vörurnar fallegar, man eftir þeim frá því ég var krakki, enda alger klassík. Langar ferlega í þessi glös hér. Mér til varnaðar þá á ég engin fín glös. Sverða.

Æji já. Iittala. Langar ekki bara í glösin. Heldur alla kertastjakana og fullt af skálum. Lúsuxvandamál.

Snjóboltinn frá Kosta Boda er það eina sem ég er búin að biðja mömmu að arfleiða mig af. Nja, ásamt mánaðarbollunum hennar. Þessi kúla var og er enn til á mínu æskuheimili og hún er alltaf jafn falleg. Hún fæst líka enn í dag, enda tímalaus snilld.

Það sem mig er lengi búið að langa í Tivoliútvarp. Fáránlega gott hljóð í þeim miðað við stærð og falleg hönnun. Er ekki við hæfi að gefa sjálfum sér jólagjöf nú til dags?