Þorrablót

Upp er að renna einn skemmtilegasti viðburður ársins – þorrablótið!

Sjálf er ég þó ekki hokin af reynslu hvað þetta varðar, hef aðeins farið á þrjú blót á Reyðarfirði, eitt á Eskifirði og einu sinni á Kommablót í Neskaupstað. Síðastliðin þrjú ár hef ég setið heima vegna óléttu og ungbarnakveisu en sá hátturinn verður svo sannarlega ekki á núna. Ekki aldeilis krakkar mínir!

Mér finnst allt sniðugt og skemmtilegt við þorrablót. Bara bókstaflega allt.

Í fyrsta lagi treð í mig dragúldnum og súrum þorramat eins og ég sé á svimandi háu tímakaupi við átið og læt ekkert ósnert, nema þá kannski lundabagga. Ég er að miklu leyti alin upp hjá ömmu minni og afa og þar var mér kennt að borða allan mat. Þeim tókst einstaklega vel upp þar, já svona einum of á köflum.

Samfélagið hreinlega breytir um lit meðan þorrablótsundirbúningurinn stendur yfir. Sá hátturinn er hafður á hér á Reyðarfirði, sem og víðar, að fráfarandi nefnd kýs og ljóstrar upp arftökum sínum á blótinu sjálfu.

Sama setningin flýgur svo um loftið hvert einasta ár: „Það verður ekki möguleiki að toppa þetta blót, ekki sjens.“

Svo fara töfrarnir af stað og alltaf verður blótið hverju sinni það lang besta. Það er alveg ótrúlegt hvað einn hópur, sem yfirleitt er þverskurður úr samfélaginu, getur sett upp magnaða sýningu – en í það minnsta er annállinn hér á Reyðó á pari við flottustu sýningar Borgarleikhússins. Metnaðurinn er mikill og nefndarmeðlimir leggja allan sinn tíma, hjarta og sál að veði í margar vikur fyrir lokakvöldið sjálft.

Sjálfri hefur mér ekki hlotnast sá heiður að vera kosin í nefnd þrátt fyrir að hafa búið á staðnum í mörg ár og reglulega fæ ég grátköst vegna þessa, eða svona, þið vitið.

Ég tel ástæðu þess að ég dregst aldrei upp úr hattinum ekki vera þá að ég sé ekki stútfull af skemmtun og hæfileikum sem myndu sóma sér vel á stóra sviðinu, nei, nei, heldur vegna þess að ég er svo sjúklega mikill skítakrakki.

Það er allt of mikið vesen á mér, sem felst í því að ég get alls ekki ákveðið mína persónulegu stöðu í samfélaginu. Ætla ég að vera „par“ eða ætla ég að vera einhleyp?

Þessi djöfulgangur í mér verður þess valdandi að fráfarandi nefnd getur ekki með nokkru móti glöggvað sig á því hvoru megin borðsins ég muni vera að ári og því hvorki hægt að kjósa mig sem „par“ eða þá í annað tveggja sætanna fyrir einhleypa.

Meðan ég get ekki hagað mér mun ég bara sitja úti í sal og njóta. Já, og horfa á sjálfa mig tekna fyrir á sviðinu, eins og alltaf!

P.s. Og hvað. Er nefndin ákveður að sjá í gegnum fingur sér með það að ég sé nýskilin, aftur og nýbúin, og aumki sér yfir mig og kjósi mig, má ég þá ekki komast á sjens á blótinu? 

Ég sem er búin að panta mér svaðalegan „veiðigalla“ að sunnan sko. Sjitt hvað er flókið að vera fullorðinn!

Gleðilega blótatíð!