Bílveiki útrýmt, ég er að segja ykkur það!

Hér að neðan er lífsnauðsynleg lesning fyrir alla þá sem ætla að flýja keyrandi austur á land með bílveik börn í hafurtaskinu. Það er ekki skemmtilegt - þ.e.a.s. að keyra hringveginn með bílveik börn, það þekki ég af eigin raun.

Af mínum þremur er millistykkið bílveikt. Það hefur verið eins og við manninn mælt að Bríetarbarninu virðist meinilla við Djúpavogssvæðið en hún byrjar undantekningarlítið að æla þar á suðurleiðinni. Fyrir utan almennt umstang, fataskipti og ælupoka sárvorkennir maður henni svo í þessu leiðindarástandi og hálf veigrar sér við að fara með hana í langferðir.

Við vorum búin að prófa allt. Bílveikistöflur, jarðtengingu og láta hana sitja framí með opinn glugga. Mamma þóttist luma á "óhefðbundnum lækningum" eins og að láta hana taka eina skeið af hóstasaft áður en lagt væri íann. Einhverju sinni var ég stödd í Lyfju í Reykjavík og bað um bílveikistöflu. Konan sem afgreiddi mig stóð fastar á því en fótum sínum að hún mætti ekki afgreiða slíkt fyrir svo ung börn. Bauð mér hinsvegar meðgöngusleikjó í staðinn! Út fórum við mæðgur með sleikipinna í öllum regnboganslitum en allt kom fyrir ekki!

Ég var hætt að taka við almennun töfraráðum frá fólki því það skipti engu máli hvað gert var. Ég skellti því í fyrstu skollaeyrunum við þegar vinkona mín vildi lána mér armbönd sem strákurinn hennar hafði notað með góðum árangri við bílveiki. Umhumm, einmitt. Armbönd. Gat ég ekki alveg eins sett á hana eyrnalokka, hvolft svo tómum kaffibolla yfir hausinn á henni, borið kanil á handarbökin á henni og endað með því að láta hana hoppa þrisvar á vinstri fæti, rangsælis?

Armböndin sem um ræðir líta verulega sakleysislega út, sirka tveggja sentimetra breið teygja með lítilli plastkúlu sem þrýstir á úlnliðinn að innanverðu. Galdurinn er sá að kúlann á að sitja á jafnvægispunkti sem fríkar út í bílferðum og veldur ógleði.

Ég lét tilleiðast og prófaði. Fyrst bara þegar við fórum á Stöðvarfjörð sem er ekki nema 40 mínútna keyrsla. Bríet lenti sæl og glöð hjá ömmu Jónu, venjuleg á litinn en ekki ljósgræn. Ég var handviss um að tilviljun væri að ræða, trú mín var ekki meiri.

En, viti menn. Bríetarbarnið hefur nú í sumar farið tæplega tvo hringi kringum landið án þess að finna fyrir bílveiki. Ég er því miður ekki með böndin við höndina til þess að mynda þau en þessi töfralausn á að vera til í næsta apoteki á mjög viðráðanlegu verði.

Þið sem hafið átt við sama vanda að etja og ég, prófið - ég skora á ykkur, þó svo þetta hljómi eins og Baggalútsfrétt!

Bílveikisfrí Bríet